Ανοικτή επιστολή θεραπευόμενης
Είναι μεγάλη η χαρά μου όταν ένας άνθρωπος με τον οποίο εργάστηκα ή εργάζομαι στη θεραπεία, αποφασίσει με αφορμή μια άσκηση αναθεώρησης, να μοιραστεί την πρόοδο του με άλλους. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητο, εντούτοις συχνά η αυτοαποκάλυψη μας βοηθάει αλλά έχει επίσης ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση κι ενεργοποίηση άλλων ανθρώπων για το ταξίδι της αυτογνωσίας. Όσο πιο καλά γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο πιο εύκολα ανοίγουμε το δρόμο στις απαραίτητες αλλαγές που με τη σειρά τους θα φέρουν την ποιότητας ζωής που επιθυμούμε. Πιο κάτω ακολουθεί ανοικτή επιστολή μιας θεραπευόμενης που αν και ονομαστικά την απευθύνει σ’ εμένα, η συγγραφέας εύχεται να φτάσει σε περισσότερους παραλήπτες και γι’ αυτό μου ζητήθηκε να την αναρτήσω. Στο κείμενο δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποκαλύπτουν την προσωπική της ταυτότητα και στη θέση της υπογραφής έχω βάλει ένα ψεύτικο αρχικό. Την ευχαριστώ για την τόλμη και τη γενναιοδωρία της. Καλή ανάγνωση!
Άνθια
Αγαπητή Άνθια,
Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για όλα όσα μου έμαθες αυτό το διάστημα και θέλω να ξέρεις αναλυτικά τι με βοήθησε να ξαναγίνω ένας «φυσιολογικός» άνθρωπος. Αν σκεφτώ τον εαυτό μου πριν από 9 μήνες, νιώθω τρομερή στεναχώρια αλλά και δύναμη. Αναγνωρίζω πως η διατροφική διαταραχή που αντιμετώπισα είναι ένα είδος εξάρτησης και φέρνει κατάθλιψη και συνέπειες καταστροφικές για έναν άνθρωπο. Ένιωθα τόσο άσχημα, ένα κενό στο στήθος μου, μια μαυρίλα μέσα μου! Δεν ήθελα να πάω δουλειά, γενικά δεν ήθελα να κάνω και να δω τίποτα και κανέναν. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν το σώμα μου που το έβλεπα να καταστρέφεται μέρα με τη μέρα και το ότι πλέον κανείς δεν θα με ήθελε ή θα με εκτιμούσε για αυτό που επρόκειτο να γίνω (εξαιτίας αύξησης του σωματικού μου βάρους). Προσπάθησα πραγματικά πολλές τακτικές: με το ημερολόγιο φαγητού, να βρω με ποια συναισθήματα συνδέεται, να κάνω κάτι άλλο την στιγμή που με πιάνει κτλ. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι εκείνα που πραγματικά με βοήθησαν είναι: να δεχτώ πως έχω να αντιμετωπίσω ένα σοβαρό εχθρό και πως μπορώ να το κάνω. Έτσι ξεκίνησα και το βιβλίο για το οποίο σου μίλησα κάποτε (Binge Over Brain). Αυτό έλεγε ότι 2 είναι τα θέματα για να το ξεπεράσεις, να προσπαθήσεις να μην δώσεις σημασία στην ορμή της επεισοδιακής υπερφαγίας (binge eating) και να τρέφεσαι κανονικά. Διαβάζοντας το βιβλίο και συζητώντας μαζί σου, κατάλαβα ότι μπορεί στην αρχή η υπερφαγία να ξεκίνησε λόγω ανάγκης του οργανισμού μετά από μακρόχρονη στέρηση αλλά μετά έγινε συνήθειά του. Όταν μου έδωσες να καταλάβω πως η συνήθεια λειτουργεί κάτω από κάποια συναισθήματα και καταστάσεις, ήταν πλέον ξεκάθαρο το πότε να περιμένω την επόμενη ορμή. Προσπαθούσα να μην πανικοβληθώ και να είμαι χαλαρή. Ήξερα πως αν δεν έδινα αρνητική σημασία θα περνούσε, νοουμένου ότι τρέφομαι σωστά, χωρίς στερήσεις και τις πρώτες εβδομάδες μακριά από ζάχαρη μιας και μου είχε γίνει εθιστική. Μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια είχα να παλέψω με τις άσχημες σκέψεις, ότι όλοι θα με σχολιάζουν και ο άντρας μου δεν θα με θέλει τόσο. Μου έμαθες να σέβομαι τον εαυτό μου και να μην τον κρίνω τόσο αυστηρά. Μεγάλο ρόλο φυσικά σε αυτό το κομμάτι έπαιξε και το γύρω περιβάλλον μου, ο άντρας μου και οι φίλοι μου, που μου έδειξαν τι πραγματικά σημαίνω για αυτούς. Δεν είχα καταλάβει ότι πίσω από τις αϋπνίες που είχα κρυβόταν το άγχος και οι ανησυχίες αυτού του θέματος. Τώρα που είμαι πιο ήρεμη κατάλαβα πόσο άφηνα όλο αυτό το πράγμα να μου καταστρέφει την ζωή μου. Μέσα από τις συνεδρίες μας, αναλήφθηκα αρκετές πλευρές τις ψυχολογίας που δεν ήξερα, για το πώς αντιδρούν κάποια άτομα και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την συμπεριφορά τους. Το θεωρούσα αρκετά ενδιαφέρον και έτσι ξεκίνησα να διαβάζω πολλά βιβλία για να αναπτύξω τις γνώσεις μου. Είμαι πλέον αρκετά ώριμη σε αυτό τον τομέα, δεν εκνευρίζομαι εύκολα και ούτε βασανίζω τον εαυτό μου με κάποιες συμπεριφορές ατόμων προς το άτομο μου. Κατάλαβα και συγχώρεσα την μαμά μου, γιατί εσύ μου έμαθες πως δεν το ήθελε πραγματικά να με πληγώσει απλά κάποιο κομμάτι δεν είναι σε ισορροπία μέσα στο μυαλό της. Από τότε που το δέχτηκα μπορώ να την βλέπω στα μάτια, γιατί είχα κάνει χρόνια να την δω, δεν άντεχα και πάντα με εκνεύριζε όταν ήμουν μαζί της. Σίγουρα κάποιες αναμνήσεις δεν θα φύγουν ποτέ, απλά δεν θα νιώθω τόσο πόνο όταν τις σκέφτομαι. Επίσης με έκανες να καταλάβω κάτι πολύ σημαντικό για εμένα. Από έφηβη έχω να κάνω με μια παιδιάστικη συμπεριφορά μερικές φορές, όπου θέλω να αποσυνδέομαι από την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας ως αφορμή κάποια αρνητική αντίδραση άλλου ατόμου και αναζητώ απεγνωσμένα την αγάπη του και την ένδειξη σημασίας του. Εάν το άτομο δεν μου δείξει έγκαιρα την αγάπη του μπορεί να βγω εκτός ελέγχου και να πιστεύω εντελώς αντίθετα πράγματα αφού βγάζω αμέσως αρνητικά συμπεράσματα. Με βοήθησε πολύ η τακτική που μου είπες, να προσπαθώ να δίνω έμφαση στα θετικά και τα καλά που έκανε για μένα αυτό το άτομο εκείνη την στιγμή. Έχω ακόμα την ανάγκη να είμαι σημαντική αλλά πιστεύω κι αυτό θα βελτιωθεί με τον καιρό. Είμαι πλέον πιο ήρεμη και ικανή να παλέψω με την καθημερινότητα. Σίγουρα έχω τις καλές και τις άσχημες μέρες, απλά αποδέχτηκα πως επιτρέπεται να κάνω λάθος και δεν χρειάζεται να είμαι τέλεια. Σ’ ευχαριστώ πολύ που μου δίδαξες όλα αυτά μέσα από την κατάλληλη ψυχοεκπαίδευση και με βοήθησαν να σκέφτομαι πιο ώριμα αλλά και να νιώθω πιο ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος.
Με εκτίμηση
Μ.
